Obowiązek meldunkowy - tabliczka nr domu

Obowiązek meldunkowy, czy jeszcze obowiązuje?

Obowiązek meldunkowy to przepis nakładający na każdego obywatela Polski konieczność rejestracji danych na temat miejsca pobytu. Przepis ten został wdrożony w celu usprawnienia wykonywania zadań organów państwowych lub samorządowych, zwłaszcza związanych z ewidencją ludności.

Kto podlega obowiązkowi meldunkowemu i na czym on polega?

Obowiązkowi temu podlegają osoby posiadające obywatelstwo polskie i przebywające stale na terenie kraju. Nakłada on zameldowanie w miejscu pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad trzy miesiące, czyli zgłoszenie właściwemu organowi administracyjnemu informacji o fakcie pobytu i czasie jego zamierzonego trwania. Obowiązek meldunkowy obejmuje następujące działania: zameldowaniu się w miejscu pobytu stałego lub czasowego albo wymeldowaniu się z takiego miejsca, zameldowaniu o urodzeniu dziecka, o zmianie stanu cywilnego lub o zgonie osoby. Obowiązek ten wynikał z Ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych z 10 kwietnia 1974 r.

Jakie rodzaje meldunku się wyróżnia?

Pobyt dzieli się na pobyt stały, polegający na zamiarze stałego zamieszkiwania pod oznaczonym adresem w określonej miejscowości, i pobyt czasowy, który obejmuje czas pobytu w innej miejscowości pod stałym adresem lub w tej samej miejscowości pod innym adresem. Jeśli ktoś jest zameldowany na pobyt czasowy w określonym miejscu i przebywająca w tej samej miejscowości dłużej niż dwa miesiące to jest on zobowiązany do zameldowania się na pobyt stały. Nie jest to jednak konieczne, jeśli zachodzą szczególne okoliczności wskazujące na brak utraty cech pobytu czasowego. Są to m.in. wykonywanie pracy poza miejscem pobytu stałego, odbywanie czynnej służby wojskowej, pobyt związany z nauką, leczeniem, wypoczynkiem, ze względów rodzinnych lub pobyt w zakładach karnych, poprawczych czy wychowawczych, aresztach śledczych i schroniskach dla nieletnich.

Zniesienie obowiązku meldunkowego

Obowiązek meldunkowy miał być zniesiony na mocy ustawy o ewidencji ludności z 24 września 2010 r. (Dz. U. Nr 217, poz. 1427), jednak był przedłużony do dnia 1 stycznia 2014 i miał być zastąpiony przez rejestry mieszkańców i rejestry zamieszkania cudzoziemców. Później termin ten przesunięto na 1 stycznia 2016 roku, ale i ten termin nie został dotrzymany. Następny proponowany termin zniesienia obowiązku meldunkowego to 1 stycznia 2018 roku. Od tego dnia mają nie być gromadzone dane dotyczące adresu i daty zameldowania oraz wymeldowania z pobytu stałego lub czasowego. Nie będą zbierane także daty wyjazdu i powrotu z zagranicy. Obywatel będzie mógł zdecydować czy zgłosić adres swojego pobytu w gminie, ale będzie to zupełnie dobrowolne

Obowiązek meldunkowy – czy jednak zostanie on do końca zniesiony?

Nieoficjalnie mówi się o tym, że obowiązek meldunkowy zostanie utrzymany w przyszłości. Dlaczego? Dlatego, że daje on organom samorządowym szereg korzyści organizacyjnych. Gminy dzięki temu, że mają dostęp do danych ewidencyjnych, mogą przede wszystkim planować swoją politykę przedszkolną i szkolną. Brak informacji o liczbie zameldowanych dzieci utrudniać im będzie określanie potrzeb związanych z ilością miejsc w przedszkolach a później w szkołach, budowę nowych obiektów, rozbudowę istniejących lub wręcz przeciwnie, zamykanie niepotrzebnych obiektów. Brak meldunku może także utrudnić zdobycie dobrego miejsca dla dziecka w lokalnym przedszkolu lub szkole. Podobne problemy mogą pojawiać się m.in. w czasie organizacji okręgów wyborczych. Gminy ponadto obawiają się utraty dochodów, związanych z rozliczeniami podatkowymi mieszkańców. Osoby bez meldunku, korzystają z infrastruktury w miejscu zamieszkania, nie partycypując w kosztach jego utrzymania. Brak meldunku generuje problemy już obecnie u osób, które mają nowe dowody osobiste, bez rubryki „adres zamieszkania”. Mają one problemy z uzyskaniem kredytu, zakupami na raty czy kupnem telefonu na abonament u operatora.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *